Του μαέστρου & συνθέτη Ανδρέα Χασάπη
Ο άνθρωπος, από την αρχαιότητα ως σήμερα, αφού έλυσε τα βασικά ζητήματα επιβίωσης και άρχισε να κοινωνικοποιείται, κλήθηκε να αποφασίσει για την ποιότητα του καθημερινού του βίου.
Η οικογένεια, πρώτος πυρήνας κοινωνικής συγκρότησης, ιεράρχησε τις δομές της γύρω από νεότευκτες αρχές και αξίες, όπως αυτές της θρησκείας, των κανόνων δικαίου και του δικαίου της συμβίωσης. Όταν αργότερα διευθετήθηκαν ή λύθηκαν οι διαφορές που εγγενώς ο ανθρώπινος χαρακτήρας παρήγαγε, οι ανάγκες σταδιακά αναβαθμίστηκαν σε ζητήματα συμβιβασμού και αμοιβαίας υποχωρητικότητας, για χάρη της ειρηνικής συμβίωσης των μελών της κοινότητας.
Όλα αυτά, φυσικά, απαίτησαν χρόνο και πολλές φορές πέρασαν μέσα από επώδυνες συγκρούσεις. Η παιδεία, στην οποία εξελίχθηκε η μαθητεία των νεότερων στους εμπειρότερους ενήλικες, υπήρξε το πρώτο βασικό στοιχείο στο οποίο βασίστηκε η εκλέπτυνση του ανθρώπινου χαρακτήρα και η πειθαρχία στις κοινές παραδοχές της αλήθειας και του αλληλοσεβασμού.
Μικρές τελετές θρησκευτικές, οικογενειακές, κοινωνικές, άρχισαν να διαφοροποιούν την ανθρώπινη ζωή και να την μετατρέπουν από αυτή του αγώνα για επιβίωση, σ’ εκείνη της ψυχαγωγίας, της διασκέδασης, και της ψυχοσωματικής εκτόνωσης.
Νέες μορφές ψυχαγωγίας κατοχυρώθηκαν μέσα από την διαρκή εξέλιξη των ανθρώπινων αναγκών και της αναπροσαρμοζόμενης κοινωνικής ζωής.
Η ενασχόληση με τις λεγόμενες καλές τέχνες, ως αποτέλεσμα της εκλέπτυνσης του ανθρώπινου χαρακτήρα, με τη συνδρομή του πλούτου και των νέων κοινωνικών δομών, εξελισσόταν ολοένα και περισσότερο σε ανάγκη, παρά πάρεργο, αποτέλεσμα της διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου.
Η οικονομική ακμή, η συμμετοχική δομή των πόλεων-κρατών, η πνευματική ικμάδα και η ταυτόχρονη ανάγκη για επίδειξη της υπεροχής έναντι άλλων κοινωνικών και φυλετικών ομάδων υπήρξαν ζωτικά στοιχεία στην ανάπτυξη αυτού του πλέγματος δραστηριοτήτων που αργότερα ονομάστηκαν με τη λέξη πολιτισμός.
Η Σικυών, μία ακόμη κραταιά εκπρόσωπος της περιόδου της Ελληνικής ακμής, μας κληροδότησε – εκτός της πλούσιας πατρώας γης – και μια βαριά άυλη κληρονομιά, την οποία οφείλουμε να τιμούμε, όχι μόνον επιδεικνύοντας ως τρόπαιο τον αρχαίο πολιτισμό της, αλλά υπηρετώντας έναν ιερό σκοπό: Αυτόν της ανάδυσης και ανάδειξής της, με τη σύγχρονη πλέον μορφή του, μέσω οικοδόμησης και παραγωγής ικανού πολιτιστικού έργου, αντάξιου της ιστορίας της πόλης.
Με επίκεντρο το αρχαίο θέατρο, το οποίο οφείλεται να αποκατασταθεί και να αναδειχθεί ως κυρίαρχο στοιχείο της πολιτιστικής ζωής του τόπου, θα μπορούσε να δοθεί υπόσταση σ’ ένα πλήθος δραστηριοτήτων με ομόκεντρη διάρθρωση και να διεκδικηθεί το κύρος που θα κάνει υπερήφανους τους πολίτες για τη διαβίωση τους σ’ αυτή την τόσο προνομιούχα γη.
Η προτεραιότητα, λοιπόν, στο θέατρο αποτελεί τον βασικότερο πυλώνα ανάπτυξης της Σικυώνιας γης. Ένα όραμα που εάν υιοθετηθεί από τις αρχές της Σικυώνιας πολιτείας, θα συμπαρασύρει το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας σε μια πορεία ακμής και ισχύος, απαραίτητης σ’ ένα μέλλον που σχεδιάζεται ερήμην των πολιτών. Τολμώ να πω πως θα αποτελέσει – πλην των άλλων – έναν πυρήνα κοινωνικής συσπείρωσης και ηθικής εξύψωσης για τους πολίτες, που την έχουν πλέον μεγάλη ανάγκη.